Wie ben ik?
Even voorstellen
Monique Meijer
Dag! Ik ben de trotse eigenaar van Bob's Tora en een gedragstherapeut voor honden, met de daarbij horende papieren, zoals dat netjes heet. Honden zitten bij ons, in de familie, in het DNA. Mijn opa inspecteerde en trainde al honden voor de douane. Hij leerde mij als vierjarig kind de eerste belangrijke lessen om te leven en te werken met honden. Nooit maar dan ook nooit een hond slaan, je slaat er iets in, je slaat er nooit iets uit. Hij was door ervaring, zijn tijd ver vooruit. Wie had gedacht dat ik via een omweg hetzelfde pad zou kiezen als hij. Nog geen dag in mijn leven heb ik van deze keuze spijt gehad.
Zoektocht
Ik ben groot geworden met honden. Mijn ouders zijn begonnen met een Boerenfox, daarna een Duitse Herder en later Bouviers. In december 1996 kwam Bob, een Grote Münsterländer, in mijn leven. Mijn eerste eigen hond. De zoektocht waar ik tegenaan liep was het vinden van een hondenschool die trainde zonder een slipketting. Deze had ik gevonden. Echter, er bestonden nog steeds dominantiehandelingen. Handelingen die je uit moest voeren om een betere leider voor je hond te zijn. Het waren deze dominantiehandelingen, die mij ontzettend tegen gingen staan. Ik merkte aan Bob dat hij terughoudender en angstiger werd. Uiteindelijk ben ik hier mee gestopt, ondanks de adviezen van de destijds grote trainers, en merkte dat de band met mijn hond beter werd.
Bob had in mijn ogen een veel groter probleem. Hij kon niet alleen zijn. Dat werd pas een zoektocht. Hoe kon ik dit beste dit oplossen? Zonder schade en dat we er beiden profijt van hadden. Guus kwam, maar daardoor waren de problemen met Bob niet opgelost. Verlatingsangst kan ook persoonsgebonden zijn. En in dit geval, was ik dat, het maakte niet uit dat Guus er was. In die tijd was kennis vergaren niet zo gemakkelijk. Niet iedereen had een computer in huis, en het internet stond nog niet zo vol met informatie als nu. Mijn zoektocht begon enorme vormen aan te nemen door het lezen van boeken en het vinden van de juiste vakmensen. Uiteindelijk ben ik gaan leren en in dit proces kwam Clomipramine op de markt. Gedragsmedicatie voor verlatingsangst. Ik ben er 100% voor gegaan en Bob is volledig genezen van zijn angst. Dat is ook het moment geweest dat ik heb besloten door te gaan met leren. Ik wilde alles weten over gedrag en gedragsherkenning en de zoektocht uitbreiden op elk vlak.
Alles, maar dan ook alles, kan pijnvrij getraind worden
Werken met honden is absoluut de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Maar ik had nooit gedacht dat de eerste les van mijn opa, heden ten dage nog steeds zo belangrijk is. Ondanks alle kennis die vrijkomt vanuit de wetenschap, blijven mensen terugvallen op straffen of straf en dominantie gerelateerde trainingen.
Als je dus weigert lichamelijke straffen uit te delen zoals ik, ben je in de volksmond een positieve trainer. Die werken met beloningen in de vorm van voer. Was het maar zo'n feestje. Bij het alleen geven van voer, kan ook van alles misgaan. Ik moet maar accepteren dat ik in de volksmond een positieve trainer ben, dit onderscheid mij ieder geval van de rest.
Maar het zou een enorme stap zijn, als mensen begrijpen dat het geven van voer, bekrachtigers kunnen zijn in het vormen van gewenst gedrag... mits goed toegepast. Het is hierbij belangrijk dat u snapt dat honden verschillende leervermogens hebben. Dat wij, de positieve trainers, snappen wat deze leervermogens zijn en hoe ze werken. En dat we het fijn vinden dat u een goede band opbouwt met uw hond. Dus leren we u dat en delen we de kennis die vrijkomt uit de wetenschap, zodat u problemen kunt voorkomen.
Natuurlijk werkt straffen..
Maar ik prefereer het vrijwillig leren en dan kost het maar meer tijd. Leren is herhalen, dat geldt ook voor honden. Als mijn hond niet snapt wat ik van hem vraag, denk ik als eerste, wat doe ik fout. Of waarom gaat het fout? Ik probeer te denken in oplossingen, niet in straf. Misschien is dat het verschil, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er steeds meer mensen zijn, die denken zoals ik en dat stemt mij enorm vrolijk! Het verrijkt jezelf ook, als je ziet dat je hond met veel plezier voor jou of met jou werkt. Het schept een enorme band. Wat over de jaren heen absoluut verbeterd is, is dat er nu veel meer mogelijkheden zijn om te leren en te studeren. Er zijn enorm veel onderzoeken die bewijzen dat straf gerelateerde- en dominantietrainingen averechts werken. Ook al zegt uw intelligente buurman iets anders.
Nederland is grotendeels autodidact op het gebied van honden en het doet honden geen goed. Wilt u weten waar ik mijn kennis vandaan heb? -> Mijn CV vindt u hieronder.
Mijn CV
Mijn jongens Bob - Guus - Sjaak - Dirk & Herman
Mijn trots, mijn honden en voor mij de beste leraren die er zijn en er zijn geweest. Bob en Dirk zijn Grote Münsterländer's. Guus en Sjaak zijn Duitse Staande Langharen uit de Duitse bloedlijnen. De Langharen uit Duitsland zijn groter en breder dan de Nederlandse lijnen. We hebben zoveel geweldige dingen meegemaakt en kunnen boeken vol schrijven met verhalen. Ze zijn niet allemaal even leuk, maar wel waardevol. Elke ervaring positief of negatief is een les, waar de volgende hond weer profijt van heeft gehad. Vanaf eind maart 2024, mochten we Herman ophalen. Een nieuw begin en voor ons een nieuw ras. Herman is een Working Cocker. Omdat we vanaf dag één contact hebben gehad met zijn fokker heb ik besloten een blog bij te houden over het reilen en zeilen van een pup in huis. Pups geven altijd veel vragen en misschien is het fijn, dat u kunt lezen hoe dat werkt met een pup. Hier kunt u dat allemaal lezen! Verder kan ik u maar één ding aanraden, geniet van elke fase waar uw hond zich in begeeft. Honden zijn, als u ze leert waarderen, van onschatbare waarde.
Ontdek meer over onze trainingen
Wil je meer weten over de mogelijkheden in trainingen die we aanbieden? Bekijk onze pagina en schrijf je in voor een cursus!