Tweede paasdag...Dit is mijn blog...

Maar is wel zo :-)  

Dit is mijn blog, het is onze weg die we gaan bewandelen met Herman. De keuzes die gemaakt worden in dit blog hebben allemaal een reden. Ik snap heel goed, dat veel mensen deze keuzes niet zullen begrijpen of dat willen bekritiseren. Maar daarvoor schrijf ik het niet. Ik ben hier niet aan het lesgeven, ik deel de belevingen, mijn kennis, de manier van trainen, zijn opvoeding en zijn voeding. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, u mag uw eigen weg kiezen, de onze is gebaseerd op vele onderzoeken maar vooral ervaring. Ik schrijf vooral omdat het zo geweldig is om de stappen die pups maken te volgen, de groei, de ontwikkeling in hun leervermogen. Waar we goed gaan en waar we de mist in gaan. Want reken erop we gaan de mist in. Mensen denken altijd dat mijn honden niet stout zijn of altijd luisteren en dat is niet zo, hahaha, echt niet, maar goed we gaan beginnen!        

Wat leren we Herman het eerst...

Als je bang bent, kom bij ons, alleen dan kunnen we jou helpen. Ik werk met voer beloninkjes. Dat is iets anders dan zijn standaard eten. Ik ben nogal een pierlala met het eten, geen rotzooi in mijn hond als dat niet nodig is. Dus hier wordt gewerkt met kleine stukjes gedroogde kip. En later wisselen we dat af met meerdere soorten beloninkjes. Een normale pup is op vreemd terrein bang, of laten we zeggen voorzichtig. Dat is slim, want je hebt geen idee wat er kan of gaat gebeuren. Je moet vanaf je nieuwe huis de wereld helemaal opnieuw ontdekken. Lisa heeft 8 weken lang hard gewerkt om haar pups te leren 'let op mij'. Dat is instinct, het is gemakkelijker dat als ze haar pups roept dat ze komen, in ruil daarvoor mogen ze drinken. Lisa kan niet alleen op elke pup letten, ze moeten ook op haar letten, alleen zo kan ze ze beschermen. Dat hebben de pups heel snel door. Als Herman dus iets eng of moeilijk vindt en hij gaat bij ons zitten of hij komt bij ons, nemen wij die taak over van Lisa, hij wordt daarvoor beloond, elke keer weer. Met stem 'goed zo' met voertjes, aaien of oppakken. Ja, we pakken hem op. En nee, u maakt hem niet banger. 

In de natuur...  

Zouden pups nooit gaan wandelen. Wij doen dat, voor de socialisatie, maar logisch is het niet voor hem. Dat heeft een reden. Totdat ze gaan wisselen zijn het baby's en baby's kunnen zich niet zelfstandig redden. Wandelen is je terrein verbreden, je weet niet waar de grote roofdieren zitten die jou kunnen opeten. Het is dus heel normaal als uw pup moeite heeft om het huis te verlaten en om de 20 meter gaat zitten. Als u weer op de terugweg bent, trekken ze weer naar huis, voor hen is dat het veilige hol. Dit gedrag verandert als ze gaan wisselen. Tanden wisselen gebeurt ongeveer met 16 weken, dan krijgen ze hun echte gebit. Pups hebben knipkiezen, maar geen molaren  'de ware kiezen'. Je hebt het volledige gebit nodig om te kunnen doden. We willen dat niet, dat ze 'iets' gaan doden, maar ze hebben deze kiezen nodig om te kunnen overleven. Het is ook vanaf dat moment, dat ze weten dat ze niet meer afhankelijk zijn, maar zichzelf kunnen redden. Daarom loopt uw pup, u het grootste gedeelte van de dag achterna, en snappen niet dat ze alleen gelaten worden. Ze zijn nu afhankelijk van u, dat heeft hun moeder ze met veel zorg geleerd. Wij laten Herman de eerste twee dagen niet uit. Wij kiezen ervoor, dat hij eerst het huis en de tuin, met alle nieuwe geuren en geluiden die daar bij horen leert kennen.

Mag hij dan?

Overal poepen en plassen? Jazeker, dat mag in dit huis. Niet omdat ik dat zo leuk vind, maar omdat ik weet hoe het werkt. Ze kunnen alleen maar hun behoeften doen op plekken waar ze zich veilig voelen. En ik weet dat dat tijd nodig heeft. Als ik nu heel veel druk ga leggen op de zindelijkheidstraining, worden pups vaak veel nerveuzer en gaan juist plekjes zoeken, waar je helemaal niet op zit te wachten. Ik weet dat mensen dit als eerste trainen als de hond in huis komt en ik heb daar nog nooit wat van begrepen, zeker niet als u ook kinderen hebt grootgebracht. Kinderen worden grootgebracht met luiers en geven zelf op een gegeven moment aan dat ze naar het toilet willen. Tot die tijd zijn kinderen niet bezig met hun poep en plas omdat het geen functie heeft, het is een natuurlijke behoefte. Straffen voor het doen van een natuurlijke behoefte is voor mij dus ook, uit den boze. De hond heeft geen enkel idee, dat uw dure vloer 20 duizend euro heeft gekost. Die moet gewoon zijn behoefte doen. Ik vraag me altijd af, wat zouden mensen doen bij hun kinderen als er geen luiers waren? Ook straffen? Of even met de neus erdoorheen halen? Voor mij staan deze handelingen gelijk aan dierenmishandeling, ik kan er niets aan doen, ik vind het barbaars.  

Natuurlijk..

Train je iets. U weet dat ze na het eten, spelen en slapen vaak hun behoeften moeten doen. Dan neemt u ze mee naar buiten om te kijken of dat lukt. Maar heel vaak zijn ze dan weer afgeleid en rennen snel naar binnen om hun behoeften te doen. Wij hebben het geluk dat onze fokker dit proces al getraind heeft. Herman en zijn broertje en zusjes waren in het nest al een heel eind. Maar wij moeten opnieuw beginnen en dat gaat een stuk sneller omdat onze fokker daar tijd aan heeft besteed. Maar niet elke fokker doet dat en dan zult u toch bij het begin moeten beginnen. Ik weet het, iedereen vraagt, en? Is de pup al zindelijk? Daarna krijgt u legio adviezen en vooral het verhaal hoe snel hun pup zindelijk was. Herman is mijn vijfde pup en alle vier hiervoor zijn keurig zindelijk geworden, allemaal in een eigen tijdschema, het ligt ook aan het individu wat u in huis hebt. De één is nu eenmaal sneller dan de ander, maar uiteindelijk komen ze allemaal gelijk uit. Kiezen voor een pup betekent ook zindelijk maken, het is een onderdeel van de opvoeding, het komt goed, echt waar :-).